Vooraf: we hebben grote problemen gehad met de aanvraag voor humanitaire visa. We moeten volgende keer echt zorgen dat we daar minstens 3, maar liever 4 weken vantevoren al een verzoek richting Dept. Humanitaire Zaken voor gedaan hebben.
Het was een heel goede zaak dat we er bijna de hele tijd met tweeën waren – Marga vloog op de 20e terug naar Nederland. Daarbij hadden we uitstekende hulp van twee tolken: Tatiana Brovko en Irina Boegai.
Tijdens dit bezoek zijn we van 15 tot en met 24 juni aktief geweest voor de Stichting.
Deze aktiviteiten zijn te verdelen in drieën:
- voor het Dom Internat in Tarasiki rechtstreeks;
- een filmprojekt om kennis over gehandicapten te verspreiden; Tarasiki speelt daarin een belangrijke rol;
- voortzetting van onze samenwerking met het Rode Kruis.
- Het Dom Internat in Tarasiki
We zijn daar 16, 17, 18 en 21 juni.
Omdat de direkteur, Viktor Toemakow ziek is vindt het meeste overleg plaats met de psychiater, Nadjezjda Maslowskaja.
A.
De trainingen door Jan Schrurs worden als zeer nuttig ervaren. Ze zijn buitengewoon geschikt voor de nieuwe medewerkers, maar ook voor de zittenden. Bij de volgende ronde hopen ze op een herhaling van de basiscursus voor andere medewerkers, of een verdiepingscursus voor wie de basiscursus al heeft gedaan.
Als de datum van de cursus 1 maand vantevoren bekend is kan het rooster zo gemaakt worden dat de deelnemers echt 3 dagen vrij zijn voor de cursus. Als maand voor de volgende training is oktober prima.
Het idee van Jan voor Jana als cliniclown krijgt bijval van Nadjezjda. We moeten eens bespreken hoe dat te organiseren zou zijn.
Er blijkt geen kontakt met Internat 3 te zijn geweest. Wij dringen daar wel op aan.
B.
Wij brengen zelf nog de horren onder de aandacht. Daar is inderdaad grote behoefte aan. Het is nu onbetaalbaar om voor elk raam een hor te kopen, maar een hor voor één raam in elk van de 16 kamers die het dringendst nodig zijn komt binnen onze mogelijkheden en we bestellen die 16 horren meteen.
Een ander probleem: de ruimte voor de nachtzusters en die van Larisa hebben ramen die eruit dreigen te vallen. Het tochtte er afgelopen winter zo dat ze steeds alle kieren dicht moesten stoppen met alle vodden die ze hadden en dan nog werden er verpleegsters ziek. We nemen de maten van de ramen en Nadja belt de horren-man voor een offerte.
Nadjezjda zou graag de bedlegerigen om beurten naar buiten brengen. Om te voorkomen dat ze snel verbranden in de zon zijn er twee afdakjes nodig. Ze speurt het internet af om te zien wat de prijzen zoal zijn.
Het is gebleken dat het zonder certificaten onmogelijk is om medische spullen in te voeren. Pech omdat we zo gemakkelijk aan veel goed verbandmateriaal kunnen komen. We moeten hier eens met een apotheker overleggen of die het niet op zich wil nemen om een algemene kwaliteitsverklaring af te leggen. Hans gaat dat volgende week ook bij het Rode Kruis aankaarten.
C.
Daarna een gesprek met Anna over het tuinprojekt. De vijver is klaar. Hij ziet er netjes uit; niet te groot maar erg vriendelijk aangelegd. Anna heeft goede plannen voor de verdere ontwikkeling van de tuin. Bovenaan dingen voor bij de vijver: een fonteintje om het levendiger te maken en goed voor de zuurstofvoorziening; een lage afzetting; een paar banken die uitnodigen om bij de vijver te gaan zitten. Daarnaast zou ze graag nog wat meer prieeltjes willen. Die er nu nog staan zijn niet allemaal even sterk meer en eentje hangt helemaal uit het lood. In de eenvoudigste uitvoering kost een prieeltje zo’n 2 miljoen, d.w.z. 275 euro. Er is niemand in het Dom Internat die zoiets zelf kan maken.
D.
In Barysau naar de apotheek om een lading medicijnen e.d., tegelijk met een anti-doorligmatras. Een aantal van de goederen wordt later bezorgd. Totaal 16.584.690 roebel, dik 2 duizend euro.
Daar doen we ook de registratie bij de vreemdelingenpolitie.
En bij de Univermag kopen we alle waspoeder die bruikbaar is en niet te duur. We sjouwen met 250 kilo naar de auto en zijn 227 duizend roebel lichter. Het lijkt overdadig veel, 250 kilo waspoeder, maar het gaat er op Tarasiki snel doorheen. Dat komt door de mate waarin de bewoners netjes op hun kleren zijn – of kunnen zijn – en de hardheidsgraad van het waswater, die erg hoog ligt.
We ontmoeten er ook de horren-man. Hij heeft inmiddels een berekening gemaakt voor het raam in de verpleegstersruimte. Het is een kozijn met 3 ramen. Als we zijn 16 horren afnemen, plus dit kozijn met ramen en een hor voor elk van die ramen komen de totale kosten op 8.106.000 roebel. Hij kan de hele zaak volgende week dinsdag al inbouwen. Als we in euros betalen: 900 euro. Dat betekent dat hij een koers rekent van 9000 roebel per euro! Bij de bank in Barysau krijg je er nu 7200! We tekenen de overeenkomst.
E.
Ontmoeting met Sasja Sakowitsj en z’n voetbalploeg in z’n krachthonk. Hij heeft een kast en wat kleerhangertjes nodig en nog een paar sportwerktuigen: een hometrainer, een loopbrug, een roeiapparaat, een ping-pongtafel die ook buiten gebruikt kan worden, een DVD-speler met usb-aansluiting.
We krijgen van een groepje spelers een demonstratie van hun kunnen. Het laatste toernooi waar ze aan meegedaan hebben waren ze achtste van de vijftien. Prima voor een beginnende ploeg.
Ze spelen nu achter de gebouwen op het zandveldje. Dat zou eigenlijk een grasveldje moeten zijn.
De shirts die ze nu dragen hebben ze van Dynamo Minsk. Sasja zegt dat het zou mooi zijn als ze een eigen tenue hadden, eigen kleuren en eigen embleem: Жамчужыны Тарасікаў erop!
De moeite waard om een sponsor voor te zoeken.
Later, tijdens de terugrit naar Minsk vertellen we Sasja Furs over de sportshirts. Hij kent iemand die bij een firma werkt waar ze zulke dingen maken. Hij wil wel eens informeren naar de prijs.
F.
’s Middags zien we Viktor, tijdens een concert voor en door bewoners (plus een aantal leden van de staf). Door het mooie weer vindt het concert buiten plaats.
Er wordt gezongen en geplaybackt en gedanst, soms met Jana op de verre voorgrond achter het publiek om aanwijzingen te geven. Er wordt door publiek en door deelnemers volop genoten!
G.
Zjenja Rzjeutskij heeft intussen met Marga gesproken. Hij is met zijn werk in een achterkamer van het voormalige clubgebouw (nu Дом Культуры) terechtgekomen; daar is een slechte deur en de kamer is voor rolstoelen zogoed als ontoegankelijk. Hij heeft dus een nieuwe deur en een hoop cement nodig om een op- en afrit te maken.
H.
We praten samen nog over een snoezelruimte. Zoiets aankaarten moet beginnen bij de voorwaarden: is er een ruimte aanwezig en zijn er mensen die een opleiding willen doen? Daarover moeten we met Nadjezjda praten. Een goede aanleiding om kontakt te leggen met Internat N3 in Navinki.
I.
Bij het 2e bezoek, op dinsdag, legt Nadjezjda mij een probleem voor. De spullen die door de apotheek nabezorgd zouden worden zijn aangekomen. Behalve van één ding waarvan de prijs intussen verdrievoudigd is. Daarvan is maar een derde deel afgeleverd, maar die andere twee delen waren toch zo dringend nodig. Deze prijsstijging is het gevolg van de plotselinge ontwaarding van de Wit-Russische roebel met zo’n 70%.
Dat spul moet er komen, maar dan moeten er in Minsk euro’s gepind worden om die tegen een gunstige koers om te wisselen. Dat blijkt in Minsk nog niet eenvoudig en pas bij de 3e bank krijgen we de euro’s zonder enorme kosten. De betaling aan een medewerker van de apotheek vindt later in Minsk plaats.
- Op de 23e heeft Nadjezjda Vladimir gebeld dat ze de afdakjes voor de bedlegeringen zelf willen gaan maken en of wij geld voor het materiaal hebben. Ja, en er blijft zelfs nog 50 euro over. Niet erg veel voor het tuinprojekt van Anna, die er al eerder bij ingeschoten is. Zij is enthousiast en wij luisteren en knikken bij haar verhaal en bij haar verzoeken, maar helaas worden we later met andere verzoeken geconfronteerd waar nog meer drang achter zit om de bewoners direkt te helpen. We moeten daar echt wat aan doen, want een mooie tuin betekent ook veel voor de bewoners die buiten komen!
- Het filmprojekt
Op de 15e een eerste kennismaking met Tatiana Mel’nik en Natalia Kolesjikova. Natalia werkt voor het medisch genootschap, Artamedika. Via dit genootschap worden artsen en verpleegsters voor een aanvullende opleiding naar Ierland gestuurd.
De Ieren willen laten zien dat kinderen met Downsyndroom beter af zijn als ze in hun gezin blijven. Het blijkt dat 1 op de 3 kinderen in het gezin blijven en dat het met deze kinderen gewoon veel beter gaat. Nu laten ze aan andere ouders de resultaten zien.
Natalia maakt documentaire films voor het programma «Здраствуйте, доктер» dat op zondagochtend op de TV komt.
Via dit programma proberen ze het probleem van de kinderen met Downsyndroom te socialiseren, sterk uitgedrukt wil dat zeggen: tot probleem van iedereen te maken.
Nu wil ze een film maken over Tarasiki. Daar praten we heel lang over. Een voorwaarde is dat het geen programma moet worden waarin Tarasiki aan de schandpaal genageld wordt; daarvoor werken mensen als Nadjezjda en Larisa en zoveel anderen te hard. Dat is gelukkig ook niet de bedoeling van Natalia.
Het voorstel wordt op donderdag aan Nadjezjda voorgelegd en zij vindt het een goed plan. Daarom vindt op dinsdag erna een kennismakingsbezoek aan Tarasiki plaats.
Die dinsdag worden we, d.w.z. Natalia, Tatiana en Hans, ontvangen door Nadjezjda en een verpleegster. Natalia heeft het idee over de film verder uitgewerkt en legt het voor aan Nadjezjda. Die stemt ermee in. Ze zegt wel dat er toestemming van een hogere autoriteit gevraagd moet worden om op Tarasiki te filmen en het is beter als Natalia dat via de doktersorganisatie doet, want dan is er meer kans op ja.
Het plan ziet er in grote lijnen als volgt uit:
- het uitgangspunt is een vergelijking tussen hoe mensen in Wit-Rusland en mensen in Nederland tegen gehandicapten aan kijken,
- daarvoor interviews afnemen in WR en in Nederland,
- de uitkomst van de interviews ondersteunen door beelden te maken in Nederland (bijv. Meare in Eindhoven en Severinus in Veldhoven),
- filmen op Tarasiki, voor het kontrast.
Daarna wordt Natalia meegenomen door de verpleegster voor een rondleiding. Wat ze te zien krijgt maakt diepe indruk op haar. Ze is er bij terugkeer stil van.
Om het projekt soepel te laten verlopen stellen we een samenwerkingsovereenkomst tussen onze Stichting en Artamedika op. We doen dit aan de hand van onze andere samenwerkingsovereenkomsten en met behulp van Margarita om van het Engels goed Russisch te maken.
Deze overeenkomst wordt op vrijdagochtend, de 24e, door Hans getekend.
- Het Rode Kruis
Op donderdag 23e afspraak met Viktor Kolbanov, secretaris-generaal van het Rode Kruis. Vladimir Furs is er bij.
De ontmoeting met Viktor Kolbanov en Svetlana Tukatsj, medewerkster buitenland, is heel hartelijk.
Er volgt eerst een uiteenzetting over het Rode Kruis Belarus bij wijze van inleiding.
Het WR Rode Kruis telt zo’n 1 miljoen leden en heeft 60 centra. Ze krijgen geen financiële hulp van de staat. Na 2004 hebben ze ook geen geld meer gekregen voor de 125 wijkzusters.
Vroeger kregen ze nog steun vanuit Rusland, maar die is ook gestopt. Intussen is door de recente devaluatie van de roebel wel zo’n ⅓ van hun bronnen verdwenen en moeten ze zich noodgedwongen beperken in hun aktiviteiten.
Wat ze op dit moment het dringendst nodig hebben zijn pampers en rolstoelen, vooral rolstoelen voor kinderen en rolstoelen die verstelbaar zijn. De binnenlandse producenten van rolstoelen leveren slecht materiaal: die rolstoelen gaan hooguit 2 jaar mee. Rolstoelen voor kinderen worden niet in WR zelf gemaakt.
Mensen helpen met medicijnen kunnen ze alleen als die medicijnen niet op recept zijn.
Ze hebben vaak te maken met ouders van zieke kinderen die zelf ook ziek zijn en arm. Voor zulke gezinnen is er amper steun van de staat.
Het probleem van de kwaliteitscertificaten voor medische produkten is bekend. Er wordt door het Rode Kruis overlegd met het ministerie van gezondheid, het humanitair departement en de douane om tot versoepeling te komen, zodat niet bij wijze van spreken voor elk pakje pleisters een certificaat nodig is.
Hans vertelt iets over onze werkzaamheden en over de vorderingen. Ook over de documentaire die in de planning zit. Viktor is erg geinteresseerd en Hans belooft hem Natalia te vragen kontakt met hem op te nemen.